Gdy jakiś czas temu zostałem poproszony o napisanie „kilku słów” do katalogu wystawy przygotowanej z okazji jubileuszu 25-lecia matury to kolejny raz uświadomiłem sobie „jak upływa szybko życie – jak potok płynie czas”!
Przed oczyma stanęła mi grupa 29 absolwentów Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Miejscu Piastowym, z 1991 roku, którzy przez pięć lat nauki w liceum dali się poznać jako uczniowie bardzo zaangażowani w życie szkoły. Była to klasa, która przygotowała, według mnie, najlepszy w historii szkoły program otrzęsin.
Jubileusz 25-lecia ukończenia szkoły skłania do odbycia podróży w czasie, dokonania retrospekcji i konfrontacji młodzieńczych marzeń z rzeczywistością. Bardzo często świadomość upływającego czasu łączy się z obawą przed czymś bezpowrotnie utraconym oraz z lękiem, że nie odnajdziemy tego, co bezcenne, a co na zawsze stanie się przeszłością.
Ta wystawa daje nam wszystkim radość z odzyskanego czasu. Jest to niezwykłe wydarzenie, które stwarza okazję, by cofnąć się w czasie i ocenić dorobek nie tylko własny, ale wszystkich tych, którzy kreowali wizerunek „naszego plastyka”.
Zaprosiliście mnie Państwo do odbycia wspólnej podróży. Wszechwładny czas zatrzymał się na chwilę w swym szaleńczym pędzie. Ożyły wspomnienia zdeterminowane przez historię i przywołane z różnej perspektywy czasowej.
Moja sięga roku 1986, kiedy to zdawaliście egzamin wstępny do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Miejscu Piastowym. Kolejne lata to cały ciąg wspaniałych wydarzeń, w których wspólnie uczestniczyliśmy. Wspomnę tylko kilka z nich: spotkanie z Tadeuszem Kantorem, wystawa malarstwa i rysunku Tadeusza Brzozowskiego i Barbary Gawdzik-Brzozowskiej, nadanie szkole imienia Tadeusza Brzozowskiego, spektakl zakopiańskiego teatru im. Stanisława Witkiewicza zatytułowany „Wielki Teatr Świata”. Artyści teatru Witkacego sztukę Calderona de la Barci dedykowali społeczności naszej szkoły.
Taka osobista refleksja wywołana wspomnieniami towarzyszy zapewne nie tylko mnie, ale wszystkim moim Koleżankom i Kolegom, którzy całe swoje życie zawodowe związali z naszą szkołą, a jej historia zapisała się na trwałe w nasze wspólne curriculum vitae.
Odbyłem tę podróż z Państwem z wielką przyjemnością i przeświadczeniem, że całe życie jest wspólną podróżą, a miłymi przystankami w drodze są takie spotkania, jak ta wystawa, zwłaszcza gdy towarzyszą nam przyjaciele.
Kochani, dziękuję Wam za zaproszenie do udziału w tej niezwykłej podróży.
Dziękuję za wzruszenia wywołane wspomnieniami, za inspiracje do dalszej niełatwej, ale pięknej pracy nauczyciela.
Dziękuję za radość z odzyskanego czasu
Zbigniew Gleń
Zapraszamy do obejrzenia foto-relacji